‘Mag ik er even langs?’

Etten-Leur, 16 oktober 2008, Charlotte

'Mag ik er even langs?'
Dit is een vraag die wij niet al te vaak meer horen. Geen probleem want je loopt als het gaat langs iemand heen soms met het nodige ellebogenwerk. Dit is niet voor iedereen even makkelijk, want met een kinderwagen, rolstoel of scootmobiel kun je er niet altijd langs. Geen probleem, want als er plaats is gaan we even vriendelijk opzij staan met het nodige gezucht. Maar wat als de ruimte er niet is om een stapje opzij te doen? Dan zijn de mensen al snel geneigd tegen je aan te lopen of met hun rolstoel, scootmobiel of kinderwagen tegen je benen aan te rijden. Erg irritant. Neem de jaarmarkt, daar komen heel veel mensen op af en de ruimte tussen de kramen is krap. Als je daar schuifelend langs de kramen loopt raak je snel geïrriteerd als er iemand op je schoenen loopt of nog erger iemand tegen je kuiten aanrijdt met een rolstoel of kinderwagen. Ze willen er dan langs maar beseffen niet dat er geen ruimte is voor jou om opzij te gaan. Als jij er dan iets van zegt ben je gemeen. Of in de winkel waar ook niet al te veel ruimte is maar wel veel mensen komen. Ook mensen in een rolstoel of scootmobiel moeten boodschappen doen en mensen zijn tegenwoordig niet meer zo behulpzaam, maar dat geeft hun het recht nog niet om jou omver te rijden als ze bij de schappen moeten zijn. Ook deze mensen hebben recht op gezellig winkelen,
maar het laatste wat ik wil op een gezellig dagje winkelen zijn mensen die me omverrijden. Het doet pijn en je bent daarna zo geïrriteerd dat je dag naar de knoppen is. Dus mensen, trek die mond open en stel een vraag, want ik kan me niet voorstellen dat jullie er vrolijk van worden als je keer op keer op mensen inrijdt. Als je vergeten was hoe die vraag luidt, bij deze:
‘Mag ik er even langs?’
En nu hard op weg naar een sociale mondige samenleving.