Ergenis: veel mensen bij elkaar!

Tilburg, 13 oktober 2008, Sara

Mijn eerste blog gaat over een algemene, simpele ergernis: veel mensen bij elkaar. In massa’s mensen lijk ik de enige te zijn die zich kapot ergert aan het geslenter, het geouwehoer, het geschreeuw en het feit: ‘ER LOPEN CONTINUE MENSEN TEGEN MIJ AAN’.

Ik kan snel enthousiast worden van een voorstel om te gaan winkelen op zaterdag (nee, nee, nooit doen), mee te gaan naar de supermarkt op zaterdag, mee te gaan naar festivals, een dag iets bezoeken (bijvoorbeeld op vakantie) of in ieder geval naar iets toe te gaan waar heel veel mensen bij elkaar zijn. Ik vergis me zo vaak, ik kom meestal gefrustreerd terug. Niemand schijnt zich in zo’n massa bewust te zijn van een ander en beweegt zich geheel vrijuit. Daarnaast is het publiek in de winkelstraten op zaterdag zeker niet mijn volk: jonge mensen met schreeuwerige kinderen die niet luisteren, slecht geklede Sjonnie’s en Anita’s met teveel goedkope parfum op, chagrijnige stelletjes, giechelende schoolmeisjes met skinny jeans, teveel make- up en blote navels en ga zo maar door.

Het is duidelijk dat ik dat soort dingen niet moet doen, maar de verleiding is zo groot. Ik ben op zaterdag vrij, ik ben in de vakanties vrij, ik ben rond Kerst vrij, allemaal dagen dat iedereen vrij is. En ja, sorry, als ik in Italië ben, wil ik nou ook eenmaal die stomme toren van Pisa hebben gezien. Waar alle toeristen foto’s maken van hun geliefden die zogenaamd de toren van Pisa tegenhouden (check foto). Wie hier belangstelling voor heeft trouwens: ik heb een collage met dit soort foto’s.

Het punt is gewoon, op het moment dat er veel mensen samenkomen, ontstaat er vaak een frustratiebron. Families nemen veel plaats in in de treinen, groepen vrienden die willen dat je in de bioscoop je mooi-in-het-midden plekje opgeeft zodat hun naast elkaar kunnen zitten, hangjongeren die gaan schelden, vrienden die dronken raken en ga zo maar door.

Tijdens het schrijven van deze blog doe ik weer zoveel nieuwe ideeën (frustraties) op, ik kan schrijven over domme mensen, irritant toeristisch gedrag, bioscoop­frustraties en over mensen in zijn algemeenheid qua onfatsoenlijk gedrag, bijvoorbeeld op de weg. Dus jullie gaan mij weer zien. Maar goed dat wij als klas nog geen hartklachten hebben, want al die opwinding rond onbenullige dingen zou niet goed zijn daarvoor!